Pedagogika Marii Montessori

„Edukacja nie jest tym, co robi nauczyciel, lecz naturalnym procesem zachodzącym w człowieku” – dr M. Montessori

Na tym odkryciu bazuje rozbudowany, spójny system pedagogiczny stworzony pod koniec XIX wieku przez włoską lekarkę Marię Montessori. Jego celem jest wspieranie Dziecka w samodzielnym odkrywaniu otaczającego je świata i umożliwienie mu wszechstronnego rozwoju fizycznego, duchowego, kulturowego i społecznego. Program Montessori obejmuje naukę praktycznych umiejętności życiowych, sensorykę (rozwijanie zmysłów), muzykę oraz edukację językową, matematyczną i kulturową.

„Pomóż mi to zrobić samemu” – zgodnie z tą maksymą zadaniem nauczyciela Montessori jest stworzenie Dzieciom warunków do samodzielnego zdobywania doświadczeń i wiedzy poprzez pracę z materiałami dostosowanymi do ich zainteresowań i możliwości rozwojowych. Dzieci pracują z wybranymi przez siebie pomocami indywidualnie lub grupowo. Same decydują o formie, miejscu oraz czasie pracy. Dzięki zasadzie wolności i swobody w działaniu uczą się samodzielności, dokonywania wyborów i brania za nie odpowiedzialności. Praca z materiałami rozwojowymi i nabywanie nowych umiejętności pomaga im budować niezależność, poczucie własnej wartości i zaufanie do samego siebie.

Największe możliwości edukacyjne dziecka są wtedy, gdy wystąpi tzw. „polaryzacja uwagi” czyli długotrwała, pogłębiona koncentracja, zainteresowanie, wtedy dziecko uczy się chętnie, szybko, łatwo i bez wysiłku, jest spokojne, opanowane, wrażliwe i wierzy we własne możliwości.

Dzieci w przedszkolu przebywają w grupach mieszanych wiekowo. Zaletami takiego rozwiązania jest szybsza i skuteczniejsza edukacja społeczna dzieci, szybsza adaptacja i integracja dzieci nowoprzyjętych, naturalne zaangażowanie i opiekuńczość dzieci starszych nad młodszymi ( dzielenie się doświadczeniem), szybsze dostrzeżenie przez dzieci zróżnicowanych potrzeb i zasad współżycia. Dziecko odnajduje się w roli najmłodszego, średniego i najstarszego.